• 

Projekt współfinansowany  ze środków europejskich w ramach Funduszu Inicjatyw Obywatelskich w roku 2009

 

Stowarzyszenie Rozwoju Społeczno-Gospodarczego „Wiedza”

zaprasza na wystawę fotografii

 

Moje miejsce na ziemi

 

Czytelnia Biblioteki Głównej Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Chełmie, ul. Pocztowa 54

 

grudzień 2009 – styczeń 2010

 

 

 

Kurator wystawy: Piotr Bakun

 

* * *

Odludne zaułki, jabłka dojrzewające w bladym jesiennym słońcu, mury poddające się nieubłaganemu czasowi… Jest w tych obrazach przede wszystkim niezwykły nastrój – spokoju, refleksji, chwilami lirycznej, chwilami gorzkiej zadumy. Trochę jak zaproszenie na spacer w leniwe niedzielne popołudnie, podczas którego idąc bez celu, nagle odkrywamy miejsca tuż obok domu, których nigdy wcześniej nie dostrzegaliśmy.

Wystawa, którą Państwu prezentujemy, to jeden z efektów realizacji projektu „Na tropie księcia Daniela – młodzi reporterzy odkrywają swoją historię”, współfinansowanego ze środków europejskich w ramach Funduszu Inicjatyw Obywatelskich w roku 2009. Autorzy projektu zaproponowali uczestnikom wykonanie cyklu fotografii pod wspólnym hasłem „Moje miejsce na ziemi”. To obszerny temat, ale chodziło przede wszystkim o pokazanie różnorodności Ziemi Chełmskiej, jej wyjątkowości, niepowtarzalnej urody; tego wszystkiego, co sprawia, że jest jedynym miejscem na ziemi, domem.

W projekcie wzięli udział młodzi ludzie – uczniowie szkół średnich oraz studenci. Każdy z nich podszedł do fotografii z własną wrażliwością, „przefiltrował” temat przez własne doświadczenia i zainteresowania, wreszcie każdy posłużył się nieco innym sprzętem i techniką.

Efekt zaskoczył organizatorów. Spodziewali się, że zobaczą dynamiczne zapisy dnia codziennego, fascynację techniką czy skłonność do zabawy. Tymczasem powstały klimatyczne kadry będące zapisem nie tyle tego, co angażuje nas na co dzień, co tego, czego doświadczamy niezwykle rzadko – ulotnych wrażeń, nastrojów, refleksji nad nieuchronnością przemijania.

Zastanawiające, czy młodzi autorzy faktycznie tak właśnie postrzegają swoje „miejsce na ziemi”?

A może  to  ich marzenie o takim miejscu?